‘Hé, waar luister je naar?’ vraagt mijn vrouw. Ze komt met de wasmand in haar handen de trap af.
Ja, waar luister ik naar. Goeie vraag. Het is avond, ik heb op mijn tablet de ‘tips voor jou’ stream aangeklikt, en terwijl mijn laptop opstart, zoek ik naar mijn to do-lijst op mijn telefoon. Er moet nog zoveel. Aan luisteren was ik nog niet toegekomen.
Mijn vrouw zet de wasmand op tafel en komt achter me staan. Ik kijk op van mijn telefoon en luister met haar mee. Een hopsasa-deuntje met violen en mandoline’s is het.
‘Leuk,’ zegt mijn vrouw. ‘Ierse volksmuziek. Was jij niet al eens in Ierland op vakantie geweest?’
Voor we het weten, zitten we op google maps de route te bekijken die ik in 1998 in Ierland met twee vrienden heb afgelegd, hebben we tweehonderd foto’s van de Ierse natuur gezien, heeft mijn vrouw bedacht dat ze eigenlijk op voksdansen wil, omdat dat vast ontspannender is dan yoga, zitten we in onze agenda’s te kijken wanneer een vakantie naar Ierland te plannen valt, en zitten we te dubben of kinderen mee kunnen naar een pub, en of je met een huurauto gemakkelijk van Dublin…
En dan kijken we op van onze schermen, en bedenken dat er nog van alles moest vanavond. Daar staat de wasmand. En daar ligt mijn telefoon met mijn to do-lijst.
Gauw gaan we aan de slag. We zwijgen. Zodra mijn vrouw haar werk gedaan heeft, ploft ze met een breiwerkje op de bank. Als ik mijn computerwerk af heb, schiet ik mijn jas aan voor een avondwandeling.
De eerste meters baal ik dat ik weer de hele dag naar schermen heb zitten staren, en vervloek ik het geraas van alle snelwegen die de stad omringen, en die je altijd en overal hoort. In de Ierse natuur, daar moet je wonen!
Maar als ik twee hoeken om ben, merk ik dat ik alweer zachtjes loop te fluiten, met mijn armen zwaai, en van de stad geniet.
En dan sta ik in een achterafstraat voor een zalencentrum waaraan de laatste veertig jaar niets veranderd lijkt. Beneden zijn de rolluiken dicht, maar op de tweede etage brandt licht. Achter de vitrages zie ik mannen en vrouwen heen en weer bewegen, kalm maar synchroon.
Even twijfel ik, maar dan begrijp ik het. Gewoon, op dinsdagavond, volksdansen in Zalencentrum Koos. We hoeven helemaal niet naar Ierland.