Grote boef

Voor de agenten lijkt het een uitje. Ze staan in groepjes op kruispunten in de wijk. Hier wat fietsagenten bij elkaar, daar wat motoragententen op een kluitje.

Overal rond de begraafplaats staan auto’s dubbel geparkeerd en dwars op de stoep, sommige met een zwart vlaggetje uit het raam. Naast de bushalte staan twee Harley Davidsons te glimmen. Maar de agenten lachen. Bekeuringen uitschrijven of auto’s laten wegslepen is er niet bij. De zon schijnt, deze begrafenis is een buitenkansje. Zo spreken ze elkaar tenminste nog eens.

Voor wie van glimmende auto’s houdt, moet het geen straf zijn even in de wijk te posten. Op de oprijlaan van de begraafplaats staan twee monsterlimousines, en onder de foutgeparkeerde wagens zijn weinig Fiat Panda’s en veel Mercedessen en BMW’s.

Op mijn tweedehands fiets met versleten fietstassen rij ik erlangs. Ik ben op weg naar een afspraak in de stad. Ik heb haast, dus rij stevig door, maar probeer al draaiend op mijn zadel toch zoveel mogelijk van het spektakel mee te krijgen. Wat gebeurt hier? Wie wordt hier ter aarde besteld?

Als ik terugkom uit de stad, zijn de motoren en de patswagens met de vlaggetjes alweer verdwenen. Op één straathoek staat nog wel een motoragent de leegte in de gaten te houden. Ha, mooi. Ik rij direct op hem af.

Van onder een opengeklapte motorhelm wordt mij medegedeeld dat er een ‘grote boef’ is begraven, en dat zo’n uitvaart ‘rivaliserende elementen’ aantrekt, dus dat er extra waakzaamheid vereist was. Maar alles is rustig gebleven, en nu zit zijn dienst erop.

Voordat ik door kan vragen, gaat de klep van de motorhelm naar beneden, start de agent zijn motor en rolt hij de stoep af. Weg is hij.

Beduusd vervolg ik mijn route. Ik zie de bekende Mazda’s en Daewoo’s op de bekende plekken geparkeerd staan en de blikjes energydrink liggen in de goot alsof er niets gebeurd is.

Toch laat het voorval me niet direct los. Als ik mijn fiets in het fietsenhok parkeer, zie ik een grote boef in een veel te krappe doodskist voor me, en gevaarlijke mannen met snorren en leren jassen die over de begraafplaats stappen. Ik probeer me zelfs mijn eigen begrafenis voor te stellen, maar ver kom ik daar niet mee. Limousines komen er in mijn droom niet voor. Wel zie ik in een enorme stilte verzonken twee tweedehands fietsen met versleten fietstassen bij de ingang van de begraafplaats staan.