Er ligt een rode ordner op mijn bureau. Een dikke rode ordner. Een vreselijke, angstaanjagende ordner. Ik moet iets met die ordner. Ik moet bonnetjes sorteren en invoeren. Ik moet mijn urenregistratie bijwerken, met terugwerkende kracht sinds april. Ik moet facturen op volgorde zetten en btw-totalen berekenen.
Mijn bloeddruk stijgt en ik krijg het zweet in mijn handen als ik aan die ordner denk, en aan de papieren die erin zitten. Een brief van de belastingdienst uit augustus die ik niet snap. Een “schikkingsvoorstel” van het Legal Department van het ANP. Niks schikking en niks voorstel natuurlijk, het is een boete van vierhonderdvijftig euro voor het ongeautoriseerd gebruik van een auteursrechtelijk beschermde foto. Een lullig voetbalplaatje dat ik van de site van het AD had gehaald om een blogpost mee op te leuken. Vierhonderdvijftig euro. Meer dan 6.500 woorden vertalen tegen modelcontract-tarief.
Mag je een boete opvoeren als bedrijfskosten? Is deze blog een bedrijfsactiviteit, dit “dagboek” over dat werk van mij, dat eigenlijk gewoon een hobby moet heten, als je ziet hoeveel geld het me oplevert? En als dit blog geen bedrijfsactiviteit is, waarom zit ik dan zo vaak naar de bezoekersstatistieken te kijken? Waarom “jatte” ik dan een foto, om mijn berichtje mee op te leuken? Om bezoekers te trekken, toch zeker? En waarom zit ik dan steeds zo te dubben over sexy koppen, sappige tweets en posts, en likes, shares en retweets?
Het is weer december, het is tijd voor mijn administratie en het is tijd voor goede voornemens en nieuwe plannen. Ik heb besloten dat ik vaak genoeg heb geschreven dat je van vertalen niet kunt leven, maar dat het wel het heerlijkste werk is dat er bestaat. En ik heb besloten dat ik me minder druk ga maken over likes, shares en bezoekersstatistieken. Puh, cijfers en tabellen. Alsof die ook maar iets van waarde uitdrukken.
Van de Auteursbond heb ik een beurs gekregen om een jaar lang brieven te schrijven aan Ahmed Aboutaleb, de burgemeester van Rotterdam. Omdat die in zijn vrije tijd poëzie vertaalt en omdat hij een sociaaldemocraat is en alles wat ik over grotestadsromans, de gemengde school van mijn kinderen en het belang van grensoverschrijdende literatuur vast razend interessant vindt. Haha. Ik heb hem nog niet gewaarschuwd, maar ik ga hem komende jaar – als dat coronatechnisch allemaal kan – vanuit Rotterdamse cafés en koffiehuizen brieven zitten schrijven. Heel misschien publiceer ik hier af en toe een fragmentje uit zo’n brief, maar misschien doe ik het ook lekker niet. Puh. Bezoekersstatistieken.
Op de hoogte blijven van mijn blog? Schrijf je in voor de nieuwsbrief.