Wist je dat het vrijdag Wereld Autismedag is? Ik weet dat omdat er net een vertaling van me uit is, een boek over autisme. Nooit bij stilgestaan hoe interessant dat is, tot ik er – samen met Irene Dirkes – een boek over vertaalde: De jongen die te veel voelde van journalist Lorenz Wagner. En nu is het bijna autismedag en zit ik op besprekingen te wachten. Op talkshow-items, paginavullende auteursinterviews, trending hashtags – en drommen voor de boekhandels natuurlijk.
Het leven van een vertaler kan nerve wracking zijn, kan ik je vertellen. Een maand of wat ga je volledig op in een onderwerp of een personage. Een maand of wat vereenzelvig je je met je auteur en diens boek, en dan, na een altijd véél te lange radiostilte bij de uitgeverij, is daar plotseling dat boek dat weliswaar van een ander is, maar ook van jou. Heel erg van jou zelfs!
‘Zojuist verschenen! Mijn #vertaling van dit #meesterwerk ligt nú in de #boekhandel!’ twitter je dan als trotse vertaler. Natuurlijk met een olijke selfie met boek erbij. En drie weken later, als je mazzel hebt: ‘Vier sterren in de Volkskrant voor deze #meeslepende #bestseller! #Steunjeboekhandel’. Dat laatste natuurlijk uit onbaatzuchtige liefde voor je lokale boekverkoper.
Ik ben geen autismekenner, ik weet niet of De jongen die te veel voelde van Lorenz Wagner hét boek over autisme is, met álle nieuwste inzichten uit het vakgebied. Maar ik weet wel dat dit een meeslepend, ontroerend boek is dat veel mensen de ogen zou kunnen openen. Over wat autisme nou éigenlijk is. Hoe autisme “werkt”, en hoe kort geleden dat nog maar is ontdekt. En Lorenz Wagner houdt je een spiegel voor: kijk nou eens hoe gejaagd je leven is. En hoeveel aandacht heb jíj eigenlijk voor mensen die anders zijn dan jijzelf?
Daarmee zijn nog maar een paar aspecten van dit boek aangestipt. Maar laat ik mijn neiging onderdrukken om hier een grootse beschouwing op te zetten, of de loftrompet te steken. Ik ben geen autismekenner, ik ben geen recensent, geen uitgever, geen boekmarketeer en geen redacteur. Ik ben vertaler en mijn werk aan dit boek zit er al een tijdje op. Het enige wat ik hoef te doen is af te wachten hoe het boek onthaald zal worden, en door te tikken aan mijn volgende klus.
Maar gemakkelijk gaat me dat niet af, moet ik zeggen. Gewoon, omdat ik het boek zo door en door ken, en zo haarfijn in de gaten heb hoe goed en hoe interessant het is. Het boek is verschenen, vrijdag is het autismedag, de spanning stijgt. Krijgt het de aandacht die het verdient? Zullen mensen het wel goed genoeg lezen?
Het is niet mijn boek, De jongen die te veel voelde, maar zo voelt het wel. Wat denk je, als ik vrijdag nou eens twitter dat het #autismedag is en dat iedereen als de #wiedeweerga #dejongendieteveelvoelde moet #kopen? Misschien met een leuke selfie erbij? Zou dat helpen?
Naschrift: inmiddels hebben AD en NRC mooie artikelen aan dit boek gewijd. En er stond een ontroerde lezer op mijn stoep.
Op de hoogte blijven van mijn blog? Schrijf je in voor de nieuwsbrief.