Jaar in boeken

2024 was een rijk leesjaar. De belangrijkste boeken op een stapel: drie Nobelprijswinnaars en een paar Nobelprijswaardige Werken, twee heel goeie non-fictie titels, twee schitterende jeugdboeken, één eigen boekje (ik heb het over de belangrijkste boeken voor mij, niet de beste hè?) en redelijk wat vertaalde fictie. Ik beveel jullie deze boeken allemaal van harte aan.

Onderop deze stapel, maar bovenaan mijn tiplijst: De onmeetbaren van Raphaela Edelbauer, een kanonskogel van een boek dat nog veel te weinig aandacht heeft gehad, in een prachtige vertaling van Irene Dirkes en Lucienne Pruijs. Zet het op je leeslijst voor 2025, zou ik zeggen…

#literatuur #vertalingen #vertalen #wrap #debesteboeken #2024

Leeuwenhart

O, wat is dit een schitterend boek! Misschien wel de mooiste vertaalklus die ik ooit deed. Wat een voorrecht om voor de derde keer een boek van de Oostenrijkse Monika Helfer te vertalen.

In Löwenherz portretteert Helfer haar broer Richard, een dromerige, ongrijpbare figuur, een getalenteerd kunstschilder die op jonge leeftijd een einde aan zijn leven maakte. Wat was hij voor man? Wat hield hem bezig?

Voor Helfer is het schrijven van Löwenherz een zoektocht naar haar broer en een poging zich met hem te verzoenen en zich te verontschuldigen. Als oudere zus heeft ze zich altijd verantwoordelijk gevoeld voor haar broertje. Terugblikkend heeft ze het gevoel dat ze is tekortgeschoten in haar zorg en liefde voor hem.

De schrijfster maakt de dingen niet mooier dan ze zijn. Ze maakt van haar broer geen held, ze benoemt haar eigen tekortkomingen en geeft toe dat ze een heleboel niet weet over haar broer. Daarin, in die eerlijkheid, schuilt wat mij betreft de kracht van dit boek.

Na De bagage en Waar vader was is dit het slotstuk van Monika Helfers familietrilogie. En misschien wel het mooiste boek uit de reeks.

Voor de liefhebbers: nog even geduld, de vertaling verschijnt begin 2024 bij @uitgeverijnwadam

#monikahelfer #vertaling #Duits #oostenrijk #literatuur #bookstagram

Cadeautje

Wat een cadeautje, deze recensie! Geertjan de Vugt besprak in de Volkskrant van afgelopen zaterdag de novelle Tanners erf van @lukas.maisel. Die vier sterren (****) zijn sowieso leuk, maar het is helemaal mooi dat het boekje zo zorgvuldig gelezen is.

De Vugt ziet dat de personages in Tanners erf wat schematisch zijn (net als in, ik noem maar wat, een klassieker als ‘Schaaknovelle’ van Stefan Zweig), maar pikt precies de punten eruit die het boekje voor mij zo de moeite waard maakten: de zeer afgemeten stijl (“je gaat ieder woord op een goudschaaltje wegen”), de actualiteit én het tijdloze van het verhaal. De Vugt ziet Tanner als moderne Job. Ook zo’n personage dat in sommige eerdere verhalen niet héél erg werd uitgediept, maar wel veel indruk maakte.

Opvallend aan deze recensie vind ik ook dat De Vugt het historische gegeven benoemt waarop Maisel zijn boekje baseerde. Recensenten in Duitstalige media deden dat niet en de Duitse uitgever maakt er ook nergens melding van. Toen ik het boekje begon te vertalen, wist ik nog nergens van. Ik dacht alleen maar: wat een oudtestamentische beproeving wordt hier beschreven, wat een mythische, onvoorstelbare gebeurtenis. Toen ik ontdekte dat het in de basis helemaal niet zo mythisch was, was ik even teleurgesteld. Maar dat waaide snel over, door de tijdloze twist die Maisel zijn verhaal gaf.

#vertalen #vertalersgeluk #literatuur #duits #duitseliteratuur #zwitserland #novelle #bookstagram @atlascontact