Categorie: Brieven aan Aboutaleb

In mijn zesde en (voorlopig) laatste brief aan de burgemeester van Rotterdam maak ik de balans op van mijn brievenproject en herhaal een vraag die me maar blijft bezighouden:

“Is het verwend en decadent om je tijd en je energie te steken in het vertalen van boeken waar misschien maar een handjevol mensen naar om zal kijken, als je ook kinderen zou kunnen leren lezen – als je lezen dan zo belangrijk vindt? Of als je ook de barricaden op kunt gaan voor het klimaat, de Gazanen en de Oekraïners, en tegen de macht van big tech? Of is het cynisch om níet te zoeken naar mogelijkheden om boeken vertaald te krijgen die volgens jou vertaald móeten worden?”

Lees hier mijn zesde brief aan Aboutaleb (leestijd circa 10 minuten).

Wil je een seintje krijgen als er een nieuwe blogpost verschijnt, schrijf je dan in voor mijn nieuwsbrief.

Mijn vijfde brief aan de burgemeester van Rotterdam is een liefdesverklaring aan Crooswijk, de wijk waarin ik woon. En een lofzang op de verbeeldingskracht, op mijn werk als vertaler en op de juffen en de meesters van de basisschool van mijn kinderen.

Dat leek me goed, een optimistisch gestemd verhaal in tijden van crisis. Citaatje:

“De eerste die ik hier vanochtend sprak in Eden, meteen bij binnenkomst, was een buurvrouw die haar kinderen ook net naar school had gebracht en die snel een koffietje kwam doen. We maakten een praatje – ‘Hoe is het met de kids?’ – en voor we het wisten, stonden we op te geven over wat op wat voor fijne school onze kinderen zitten – en te zoeken naar woorden om onze bewondering voor de juffen en de meesters uit te drukken.”

Lees hier mijn vijfde brief aan Ahmed Aboutaleb (leestijd circa 10 minuten).

Geïnteresseerd geraakt in het werk van Matthias Nawrat? Lees dan mijn proefvertaling en leesrapport bij zijn vierde roman, Der traurige Gast. En natuurlijk zijn ook mijn eerdere brieven aan Aboutaleb allemaal online beschikbaar.

Wil je een seintje krijgen bij mijn volgende brief aan Aboutaleb, schrijf je dan in voor mijn nieuwsbrief.

Aan iedereen die deze zomer geen ansichtkaart van me heeft gekregen: sorry, ik ben meer van de brieven. En omdat mijn tijd beperkt was, heb ik maar één brief geschreven. Aan Ahmed Aboutaleb, mijn burgemeester. Maar iedereen die dat wil, mag meelezen.

Vanuit een paradijslijke tuin in Gemünden (Hessen, Duitsland) beschreef ik Aboutaleb mijn weerzin om terug te keren naar het permanente verkeersinfarct dat Rotterdam heet.

“Op pakjes sigaretten staan afbeeldingen van zwarte tanden en rottende organen. Wat zou er op de verpakking van Rotterdam staan als je het bij de kiosk op de hoek kon kopen? Afgerukte ledematen. Mensen met beademingsapparaten. Bleke, obese kinderen, opgesloten in een cel met een gameconsole. En wat voor waarschuwing zou erbij staan? ‘Kinderen van Rotterdammers leven korter.’ ‘Rotterdam veroorzaakt ernstige gezondheidsschade.’”

Maar ik schreef ook over Wormmaan, de verontrustende roman waar Mariken Heitman in mei de Librisprijs voor kreeg – uit handen van juryvoorzitter Ahmed Aboutaleb. Prachtig vond ik dat. Troostrijk misschien zelfs.

“Waren er maar meer politici  die kunstenaars op een voetstuk durven zetten. Die het belang van verbeelding zien en durven toegeven dat de werkelijkheid grootser en weidser is dan slogans en partijprogramma’s willen doen geloven.”

Lees hier mijn vierde brief aan Ahmed Aboutaleb (leestijd circa 10 minuten).  Gratis tip: Wormmaan is als e-book én als luisterbuik beschikbaar in de online bibliotheek. En wie meer wil weten over hoe “wij automobilisten” onze steden onleefbaar maken, kan ik het boek Het recht van de snelste van Thalia Verkade en Marco te Brömmelstroet van harte aanbevelen.

Wil je een seintje krijgen bij mijn volgende brief aan Aboutaleb, schrijf je dan in voor mijn nieuwsbrief.

Op 17 oktober 2021 maakten duizenden burgers in Rotterdam gebruik van hun grondrecht om te demonstreren tegen het onrechtvaardige Nederlandse woonbeleid. De burgemeester van Rotterdam meende dat de openbare orde in het geding was en liet de politie met grof geweld ingrijpen nog voor er één verkeersbord scheef was geduwd.

Er is veel gezegd en geschreven over deze misser van Aboutaleb, maar wat mij betreft nog niet genoeg. Vandaag heb ik mijn burgemeester een brief gestuurd om hem te laten weten hoe verontwaardigd ik ben – ook ruim een half jaar na dato nog.

Ook vond ik het nodig Aboutaleb te schrijven over mijn internetverslaving. En ja, er is een verband tussen mijn internetverslaving en het Woonprotest. Volgens mij tenminste wel. Voor wie benieuwd is: de volledige brief is hier te vinden (leestijd circa 10 minuten). Citaat:

“Die immense hoeveelheden politie en dat gemep, die honden en die paarden, die zijn u aan te rekenen, mijnheer Aboutaleb. Bij hooligans die rellen om te rellen: laat het waterkanon maar komen, laat de straten maar schoonspuiten […]. Maar bij een vooraf aangekondigde demonstratie tegen de schending van grondrechten – hoe haalde u het in uw hoofd daar zo’n politiemacht tegenover te stellen en honden en paarden op de demonstranten af te sturen nog voordat er één verkeersbord scheef was geduwd?”

Mijn eerdere brieven aan Ahmed Aboutaleb publiceerde ik als podcast. Het opnemen kostte echter veel tijd en het leverde geen overdreven sprankelende audio op. Ik beraad mij op een andere publicatievorm. Tips zijn welkom.

Wie meer wil weten over de afbraak van het Nederlandse woonbeleid, kan ik het recent verschenen boek Uitgewoond van Cody Hochstenbach van harte aanbevelen.

Wil je een seintje bij een volgende brief aan Aboutaleb? Inschrijven voor mijn nieuwsbrief kan hier.

In aflevering twee van mijn podcast Brieven aan Aboutaleb een verhandeling over luchtkusjes van een meisje van zestien en over Henk Sneevliet, Tonnus Oosterhoff en de verdozing van het Nederlandse landschap. Kernvraag: hoe verwend is het om poëzie te lezen, als je ook met een busje luiers en slaapzakken naar de Oekraïense grens kunt rijden? Citaat:

‘In het Rotterdamse gemeentearchief vond ik zijn geboorteakte en de trouwakte van zijn ouders. Prachtige handgeschreven documenten, haarfijn ingescand en online gezet, ik had ze zo op mijn scherm. Alleen vermeldden ze geen adresgegevens. En de biografieën die ik van hem vond vertellen hoegenaamd niets over zijn vroege jeugd. Maar ik vind het een mooi idee, dat een van invloedrijkste Nederlanders van de twintigste eeuw hier uit Crooswijk komt. Hier, uit het armoedige buurtje waar ik nu zit, dat nooit anders dan armoedig is geweest.’

Speciaal voor liefhebbers van lange brieven en andere mensen zonder haast. Wie liever leest dan luistert, kan de brief hier terugvinden (leestijd circa 15 minuten).

Je kunt de podcast eenvoudig hier beluisteren, op Spotify of in je favoriete podcast-app (desnoods even de RSS-feed gebruiken).

Vragen, tips en opmerkingen zijn zeer welkom via e-mail. Inschrijven voor mijn nieuwsbrief kan hier.

Het heeft even wat voorbereiding gekost, maar vandaag heb ik dan de eerste aflevering van mijn podcast ‘Brieven aan Aboutaleb’ gepubliceerd. Ik lees de brieven voor die ik schrijf aan de burgemeester van mijn stad, over Rotterdam, literatuur en mijn werk als literair vertaler. Een project over schakelen tussen culturen en het belang van verbeeldingskracht.

Citaat:

‘Hoe langer we hier wonen, hoe meer ik me hier ga thuisvoelen, hoe meer ik hoor en lees over de wooncrisis en de sloop van de Tweebosbuurt, hoe meer ik mezelf hier zie zitten achter mijn havercappuccino, en hoe meer ik mezelf op mijn voordeur zie afstappen en hem achter me zie dichtdoen. Ik woon hier fijn, ik zit hier heerlijk in mijn bubbel, maar vanzelfsprekend is het niet.’

Je kunt de podcast eenvoudig hier beluisteren, op Spotify of in je favoriete podcast-app (desnoods even de RSS-feed gebruiken). Wie liever leest dan luistert, kan de de brief hier terugvinden (leestijd circa 10 minuten).

Vragen, tips en opmerkingen zijn zeer welkom via e-mail.